…begint” aan iets. Het is een aloude uitdrukking maar o zo waar. Het gaat voor van alles en nog wat op, van roken tot diëten en van het schilderen van je huis tot het nemen van een hond. De eerste 3 zaken doe ik niet of hoef ik voorlopig niet te doen (een nieuwbouw woning heeft z’n voordelen) maar vorig jaar wel een hond in huis genomen. Het is een schitterend, enthousiast dier dat donders slim is en heel hard wil werken.
We hadden ons naar eigen beleving goed voorbereid op de komst van het dier; boeken gelezen over hondenrassen en hun eigenschappen, boeken gelezen over het opvoeden, video’s bekeken, uitgezocht wat het beste was op het gebied van voer en ga zo maar door. Ook hadden we informatie ingewonnen over de diverse puppy-cursus-aanbieders en we dachten een goede keuze gemaakt te hebben. Of we dat wel of niet hadden zijn we niet achter gekomen, want toen wij er klaar voor waren, of beter gezegd Famke oud genoeg, was het ‘te koud’ om nog met een nieuwe puppy-cursus te beginnen…..
In allerijl op zoek gegaan naar een hondenschool die niet van mening was dat het te koud was, of die andere faciliteiten had. Daar zijn we een tijd geweest en hebben we veel geleerd over “rustgevende signalen” en lichaamshouding. Helaas was het uiteindelijk voor ons niet rustgevend genoeg en zijn we weer op zoek gegaan. Daarbij kwamen we uit op een ‘gedragsspreekuur’ en daar zijn we heel wat wijzer geworden. De Martin Gaus hondenschool in Borculo liet een ietwat ander licht op de zaak of beter de hond, schijnen.
Door alles was we hadden gedaan, hadden we het de hond enerzijds te makkelijk gemaakt, en anderzijds te onduidelijk. Conclusie van het spreekuur en de aansluitende cursus: laat de hond het (denk)werk doen en zich op jouw focussen. Na 7 lessen moet ik zeggen dat het heel veel werk is om de hond het werk te laten doen……. Maar het lijkt zich wel te belonen! Nu maar kijken of we volgende week ook slagen voor het examen…. zien wie dan het hardst werkt! 😉